S obzirom na to da su srpski krajevi dugo bili pod turskom vlašću, u srpskom jeziku i danas ima dosta turcizama. Turcizmi nisu samo riječi koje su nekad korišćene, već su to riječi koje se i dalje koriste, one koje su ukorenjene u srpski jezik.
U srpskom jeziku ima više od 8. 000 turskih riječi: npr.: rakija, četnik (tur. çete = banda), pare, dućan, hajduk, kesa, džep, šećer, bekrija, duvan, sat (sahat), boja, bubreg, limun, majmun, šal, pamuk, sapun, budala, delija, topčider, kalemegdan, jastuk, jorgan, čekić, čarape, sandale, čoban, kara (karađić, karađorđe), kafana, kašika, pekmez, kajmak, sarma, čardak, kapija, baksuz, komšija, reči su za koje u srpskom nema ekvivalenta.
Ali mnoge reči, kako tvrdi Olga Zirojević, poprimile su vremenom drugačija značenja od izvornog, pa „sijaset“, koji izvorno znači „politika“, u srpskom jeziku označava „mnogo“, „veliki broj“. Malo nas zna da jatak (onaj koji skriva hajduke) u izvornom značenju zapravo je „krevet“, „postelja“.
Turcizmi su ušli u svakodnevni život: tako jedemo sarmu, burek, pilav, ćevapčiće, pijemo čaj, kafu, sladimo se baklavom, tulumbama. Na stolu nam je ćasa, testija, džezva, fildžan, bakrač, đevđir. A u kući sanduk, merdevine, ćilim, furuna. Pred kućom je kapija, a na krovu odžak. Na kraju sokaka je i ćorsokak, dušmanin ne može biti ortak, a javašluk u komšiluku čist je baksuzluk. (novosti.rs)
